မက်န္ရစ္ပါဘူး
ခ်န္ ေနခဲ့တာပါ.
အျပည္ ့အစံု မဟုတ္ရင္ေတာင္
ေဘာင္ဘင္မခတ္တဲ ့
သံေယာဇဥ္ေတြ ေလ.
မေပးဆပ္ခဲ့ၾကပါဘူး
နားလည္ လြန္းခဲ့တာပါ.
မလြမ္းပါဘူး မေဆြးပါဘူး
အေတြးေတြထဲ ခန ၀င္လာတတ္တာပါ.
သြားဖို ့အစဥ္သင့္ ျဖစ္ေနရင္
ေျခစံုရပ္လိုက္ပါ
ဖိနပ္ၾကိဳးေလး ခ်ည္ေပးခ်င္လို ့ပါ.
ရာမ ၂၅
မေရာက္တာၾကာလို ့ လူ ့ေလာကထဲ
အလည္တေခါက္ ေရာက္ခဲ့တယ္.
အရင္ထက္စာရင္ မုဆိုးနဲ ့ က်ားေတြ ပိုမ်ားလာသလိုပဲ
ခက္ဆစ္ေတြ ေရာထားတဲ ့ မုသားေတြလဲ ေစ်းေပါေပါနဲ ့ ၀ယ္လို ့ရေနပီ
လူေတြနဲ ့အတူ လူးေတြပါ ေတြ ့ရတယ္.
လူနွင့္တူေသာ လူ
လူးနွင့္တူေသာ လူး
လူးနွင့္တူေသာ လူ
လူနွင့္တူေသာ လူး ေတြလဲ ရွိတယ္.
အဲဒါေတြ အေပၚမွာေတာ့
ၾကယ္ရဲေလးေတြ တပြင့္စ နွစ္ပြင့္စ လင္းလက္ေနတယ္.
ဘယ္သူမွ မသိပဲ ျဖဳတ္ကနဲ ေၾကြခဲ့ရတဲ ့
ၾကယ္ရဲေလးေတြကိုလဲ ေတြ ့ရတယ္.
လူတခ်ိဳ ့ကေတာ့ ရာဇ၀င္ေျပာင္းတဲ ့
ေက်ာက္စာကို ထြင္းထုဖို ့
ေက်ာက္တံုးၾကီး ရွာေနတံုး.
တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းထဲမွာ အိမ္မက္လွလွေလးေတြနဲ ့
တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ရီေ၀စြာ ေလ်ာက္လွမ္း
တခ်ိဳ ့က ျငိမ္းခ်မ္းေရးေတးေတြ သီကံုး
တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ဘီလူးစီးေနၾကေလရဲ ့ .
အံၾသစရာေကာင္းတာက
လဒေတြ ရဲ ့ မ်ိဳးပြားနႈန္း က
ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တိုးပြားလာေနတယ္တဲ ့.
ေျပာရင္း ဆိုရင္း အာရုဏ္အက်င္း
ငါ့အတြက္ ညေနခင္းမွာ
ငါကိုယ္တိုင္ သားေကာင္ ျဖစ္ေနပီ.
ရီစရာေကာင္းတာက
ငါဟာ တေစၧျဖစ္ေနလို ့ ပဲ.
ဗညားေက်ာ္
မိုးအျဖိဳက္ မစိုက္တဲ ့ပန္း
နမ္းရႈိုက္ခြင့္ ခက္မယ္မွန္း
သိရက္နဲ ့ ႏြမ္း ေ၀းရမွ လြမ္း.
သူမ်ားနဲ ့ မတူတဲ ့ ငါ့အတ္တ ကို ဘံုထုတ္ေတာ့
ရြာအျပင္ စားက်က္ေပၚမွာ ငါေပါ့
ဒါေတာင္ ျမက္ေတြကို လွ်ာနဲ ့လွ်က္ၾကည္ ့ေနတံုး.
ဒဏ္ရာကျပင္း ေသြးေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္အန္လို ့
ညေစ်းတန္းေတြမွာ
ေဆး၀ါးအတုေတြ မွီ၀ဲခဲ့ရေပါ့.
စိန္ေတြစီ တိမ္ရထား
မွီလိုမွီျငား
ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ ့……..
ပန္းပြင့္ခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္
လေရာင္ ဆမ္းလို ့လား
ပ်င္းေယာင္ သမ္းလို ့လား.
ရာမ ၂၅
